[ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΑΡΚΟΥΔΑΣ]

 

Η παρουσία της αρκούδας στην περιοχή βόρεια του Σαμακώβ μάλλον καλό μας έκανε.
Η απρόσμενη επισκέπτης όταν έμαθε για τα ήθη, τα έθιμα, τις συνήθειες των ημερών, έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον, υποβάλλοντας αίτημα για εθελόντρια.

Σκέφτηκε πως είχε μια πρώτης τάξης ευκαιρία να γεύεται μέρες που είναι και έρχονται μελομακάρονα, κουραμπιέδες, δίπλες, βασιλόπιτες,  σάμαλι, καζάν ντιπί, τουλούμπες, μαλλί της γριάς, χοιρινά, μοσχαρίσια κοψίδια, καβουρμά, λαρδί, τσίπουρα, κρασιά.
Δεν είχε καλή γνώμη για τους κατοίκους των πόλεων γιατί η γιαγιά της κάποτε όταν ήταν μικρή, της έλεγε ιστορίες για τους αρκουδιάρηδες, αυτούς δηλαδή που περιέφεραν στους δρόμους τις αρκούδες σαν θίασο, υποχρεώνοντάς τες να κάνουν τις χορεύτριες, άλλα πράγματα που δεν ήθελαν.
Το αίτημα της καλής μας φίλης έγινε δεκτό.
Θα διαμένει στο Νησάκι, φιλική με όλους, θα εκτελεί χρέη courier μεταφέροντας δέματα, τούρτες, καφέδες, σουβλάκια, γύρους, τσίπουρα, κρασιά, τα πάντα όλα.
Μπορεί να αθλείται έχοντας μαζί το σχετικό έντυπο, αλλά μπάσκετ δεν θα παίζει, παρά το μπόι της.

Το όνομά της είναι Ρίκη.
Δεξιοτέχνης στον καφέ στη χόβολη, όλοι την φωνάζουν η Ρίκη με το μπρίκι.
Στη φωτογραφία, από κάποιο παραμύθι των ημερών της Μυρτώς Μαραγκού, την βλέπουμε στη Σκανδιναβία πάλι σαν courier να μοιράζει δώρα, δέματα των νάνων, των ξωτικών, να μεταφέρει νάνους, τα πάντα όλα.
Προσωπικότητα στο χώρο των παραμυθιών, έχει τιμηθεί στο παρελθόν με Όσκαρ courier - ισμού.
Το πρώτο πράγμα που έκανε η Ρίκη ήταν να γυρίσει σε δρόμους, σοκάκια, συνοικίες της πόλης που θα φιλοξενηθεί και θα εργάζεται.

Ξεκίνησε από το Σιδηροδρομικό Σταθμό.
Εκεί έμαθε πως παρά λίγο, ίσως κάτι ελάχιστα έτη φωτός, σήμερα στο ίδιο σημείο θα ήταν η διέλευση της Σιδηροδρομικής Εγνατίας.
Συρμοί με βαγόνια και βαγόνια θα μετέφεραν ταξιδιώτες, εμπορεύματα, όνειρα, ελπίδες, παραμύθια, Υπουργούς, Αυτοδιοικητικούς, Φαφλατάδες μέχρι την Οδησσό, την Κωνσταντινούπολη, όποιο άλλο προορισμό θέλετε.
Ανοίγετε τον υπολογιστή σας, επιλέγετε πόλεις σταθμούς και τους επικολάτε. Τόσο απλά. Τόσο εύκολα. Τόσο Εγνατιακά.
Όπως λέμε : ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε.

Περνώντας από την οδό 40 Εκκλησιών η Ρίκη είδε την Εθνική Τράπεζα που αργότερα δεν θα βλέπει, αλλά θα είναι πάλι εκεί.
Πως γίνεται αυτό ρε γαμώτο διερωτήθηκε.
Περαστικοί της εξήγησαν ότι όπως ο Κορωνοϊός είναι αόρατος, έτσι θα είναι και η Εθνική Τράπεζα.
Αόρατα δίπλα στους Ακρίτες, στο πλευρό τους.
Η Ρίκη ήταν καλή μαθήτρια.
Θυμόταν από τα χρόνια που πήγαινε στο Σχολείο πως οι αδελφοί ΖΩΣΙΜΑΔΕΣ από την Ήπειρο, δημιούργησαν τη συγκεκριμένη Τράπεζα να βοηθήσει στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821.
Έεεεεεεεεεεε ρε και να το μάθουν εκεί που βρίσκονται σκέφτηκε. Θα σηκωθούν από τον τάφο να μας πάρουν στο κυνήγι.
Κατά τα άλλα οι κίονες των 10 μέτρων ύψους του καταστήματος της Γεωργίου Σταύρου μας μάραναν.
Πήρε ένα καφέ take away, συνέχισε.

Πήγε στην παλιά πόλη.
Που θα μεγαλουργούσε από κάποια ΕΑΠΑΞ.
Έμαθε μετά πως η λέξη προφέρονταν μισή για να μη ξεσηκωθεί ο κόσμος.
ΕΑΠΑΞ κι  ότ΄ ΑΡΠΑΞ ήταν ολοκληρωμένη.
Πήγε στην ΕΚΤΕΝΕΠΟΛ.
Στο άλσος δίχως δέντρα.
Το τελευταίο απωλεσθέν μνημείο της φύσης.
Μόνον ένας με την εμπειρία του ΦΥΣΙΣ θα μπορούσε να το κάνει αυτό σκέφτηκε.
Είναι ο Δήμαρχος της πόλης της εξήγησαν οι κάτοικοι.
Αυτή είναι πόλη να ζεις μονολογούσε η Ρίκη με το μπρίκι. Τι κάνουμε ; Μπρίκια κολλάμε ;

Στέλιος  Αρσενίου