Ο Τούρκος πρόεδρος δεν σταματά την επιθετική του πολιτική προς την Ελλάδα. Το πρόσφατο ναυτικό επεισόδιο στην Κάσο, δείχνει ότι δεν εγκαταλείπει την απέλπιδα προσπάθειά του να εφαρμόσει το μνημόνιο με την Τρίπολη, ενώ με τη βοήθεια του Ρώσου προέδρου επιχειρεί να «τα βρει» και με την πλευρά του μέχρι πρότινος φίλου μας Χαφτάρ.
Ανοίγει πόρτες για τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ο Βλάντιμιρ Πούτιν, καθώς μετά τις επαφές με την πλευρά Χαφτάρ στη Λιβύη, η Τουρκία επιχειρεί να βρει γέφυρες και με τον Μπασάρ Αλ Άσαντ στη Συρία. Η Τουρκία μπορεί να έσωσε την κυβέρνηση της Τρίπολης στη Λιβύη και να ελέγχει ουσιαστικά και τον Ντμπέιμπα, αλλά δεν κατάφερε να κατακτήσει με τα όπλα την Ανατολική Λιβύη που ελέγχει η πλευρά του Χαφτάρ. Έτσι, χρησιμοποίησε τη διπλωματία και προσέτρεξε στη Ρωσία, όπου βρέθηκε δίαυλος για επικοινωνία Τουρκίας – Χαφτάρ.
Ωστόσο, δεν είναι η μόνη περίπτωση σύμπλευσης συμφερόντων Ρωσίας – Τουρκίας, καθώς και στις τρεις υποσαχάριες χώρες που τα «έσπασαν» με τη Γαλλία, Μαλί, Μπουρκίνα Φάσο και Νίγηρα, Μόσχα και Άγκυρα συνεργάζονται ανεπίσημα σε αρκετούς τομείς. Αυτό, ωστόσο, δεν φαίνεται να το αντιλαμβάνονται Γαλλία και ΗΠΑ, με τη δεύτερη να εστιάζει κυρίως στον Ειρηνικό και την Κίνα, αφήνοντας έδαφος στην Αφρική.
Η πλευρά Χαφτάρ έχει επισκεφθεί την Τουρκία αρκετές φορές για να βρουν κοινό δίαυλο επικοινωνίας, με την Άγκυρα να δίνει «απλόχερα» βοήθεια. Όμως, εκείνο που έχει σημασία είναι ότι ο υιός Χαφτάρ υπέγραψε με την Τουρκία συμφωνίες για τις υποδομές. Συγκεκριμένα, τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους ο γενικός διευθυντής του Ταμείου Ανάπτυξης και Ανασυγκρότησης της Λιβύης, που διορίστηκε από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, Μπελγκασίμ Χαφτάρ, γιος του Χαλίφα Χαφτάρ, υπέγραψε συμβάσεις με τουρκικές εταιρίες για την υλοποίηση πολλών πρότζεκτ, κυρίως στην περιοχή της Βεγγάζης. Ο Χαφτάρ υπέγραψε συμβόλαια «με μεγάλες τουρκικές εταιρίες ειδικευμένες στον τομέα των γενικών εργολαβιών, εξοπλισμού και υποδομής, προκειμένου να ξεκινήσουν εργασίες σε διάφορα έργα στη Βεγγάζη».
Απώτερος στόχος της Τουρκίας είναι να αναγνωρίσει και η πλευρά Χαφτάρ το τουρκολιβυκό μνημόνιο, για να διεμβολίσει την ελληνική και αιγυπτιακή κυριαρχία, αλλά και να αποκτήσει πρόσβαση σε περισσότερους υδρογονάνθρακες, καθώς έχει ήδη συμφωνία με την Τρίπολη όπως προβλέπει το «τουρκολιβυκό μνημόνιο 2». Και, φυσικά, να αποκτήσει γεωπολιτικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή της Βόρειας και Υποσαχάριας Αφρικής διεμβολίζοντας την κυριαρχία στον αραβικό κόσμο και προσεγγίζοντας Αίγυπτο και Σαουδική Αραβία. Η Άγκυρα, βέβαια, προσπαθεί να «πουλήσει» επενδύσεις στο Κάιρο, και εταιρική οικονομική σχέση στο Ριάντ, αλλά ακόμη δεν έχει βρει ευήκοα ώτα.
Η Κάσος
Άδραξε την ευκαιρία η Τουρκία να αμφισβητήσει για πολλοστή φορά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στην ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου. Επιχείρησε στη θαλάσσια περιοχή της Κάσου να παρεμποδίσει το ιταλικό πλοίο «Ievoli Relume» που έκανε έρευνες για μελλοντική πόντιση καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου, με πρόσχημα το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Έτσι, για 40 ώρες «ανέβηκε το θερμόμετρο» στην περιοχή μεταξύ Κάσου και Καρπάθου. Ναυτικές δυνάμεις της Ελλάδας και της Τουρκίας βρέθηκαν σε «θέση βολής» με αφορμή τη διακοπή των ερευνών που διεξήγαγε στα νότια της Κάσου το ιταλικό πλοίο. Πέντε πολεμικά πλοία για την Τουρκία και δύο για την Ελλάδα, συν ένα περιπολικό ανοιχτής θαλάσσης του Λιμενικού.
Με βάση και την UNCLOS (τη Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας) η συμφωνία οριοθέτησης Ελλάδας – Αιγύπτου του 2020 εντός της οποίας βρίσκονται εξ ολοκλήρου οι θαλάσσιες ζώνες Κάσου και Καρπάθου είναι η μόνη νόμιμη. Ωστόσο, η Άγκυρα προσπαθεί με νομικούς «λεονταρισμούς» να διεμβολίσει την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία για την ΑΟΖ και παράλληλα να πιέσει Ευρώπη και Ισραήλ αφού το έργο χρηματοδοτείται από την Ε.Ε. και το καλώδιο ξεκινάει από το Ισραήλ. Δηλαδή, έμμεσα η Τουρκία διεκδικεί θαλάσσια δικαιώματα που δεν της ανήκουν, κατά πάγια τακτική της. Η Τουρκία ακολουθεί μία κλιμακούμενη επιθετική πολιτική και η ελληνική πλευρά είναι πεπεισμένη ότι αναζητά συνεχώς ευκαιρίες για να αμφισβητεί τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Την ίδια στιγμή, παραμένει στο τραπέζι των ελληνοτουρκικών συνομιλιών, δηλώνοντας πρόθυμη για κατευνασμό και εξεύρεση λύσεων στα ακανθώδη προβλήματα των δύο χωρών…
Η Συρία
Πριν από λίγες ημέρες, η Τουρκία άρχισε να αλλάζει τον τρόπο προσέγγισης με τον οποίο θα διευρύνει την επιρροή της στη Συρία. Επιχειρεί μέσω Ρωσίας να «ρίξει γέφυρες» με τον Άσαντ, ενώ, παράλληλα, εξεγέρθηκαν κατά της Άγκυρας οι πληθυσμοί που ελέγχει στο βόρειο τμήμα της χώρας. Στην πραγματικότητα, το πρώτιστο πρόβλημα της Τουρκίας είναι οι Κούρδοι, ενώ με την κυβέρνηση του Άσαντ, που δεν ελέγχει όλη τη χώρα, δεν έχει ιδιαίτερα προβλήματα και αφήνει στο μέλλον τις όποιες εξελίξεις. Η Τουρκία στη Βόρεια Συρία ελέγχει μία ζώνη 30 χλμ. από τα σύνορά της, από το 2018, με στόχο και να διευρύνει τα εδαφικά της οφέλη, αλλά και να φτάσει στα πετρέλαια της Συρίας και του Βορείου Ιράκ. Πετρελαιοπηγές υπάρχουν στην περιοχή Καμισλί, η οποία εξαιρέθηκε από τη ζώνη ασφαλείας που θα ελέγχει η Τουρκία στη συμφωνία με τη Ρωσία το 2019. Επίσης, στην περιοχή Χασέκε και Μαλικίγιε, οι οποίες βρίσκονται ακριβώς στα ιρακινά σύνορα, καθώς και στην περιοχή Ντέιρ-εζ-Ζορ, που είναι η μεγαλύτερη και βρίσκεται κάποια χλμ. νότια της ζώνης ασφαλείας, τα οποία ελέγχουν οι Κούρδοι.
Το Ισραήλ
Πρόσφατα, η Τουρκία έβαλε στο στόχαστρό της και το Ισραήλ, με τον Ερντογάν να δηλώνει ότι θα κάνει εκεί ό,τι έκανε η Άγκυρα σε Λιβύη και Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Η απάντηση, βέβαια, του Ισραήλ ήταν ανάλογα σκληρή, που κάλεσε τα μέλη του ΝΑΤΟ να πετάξουν εκτός την Τουρκία. Είναι γνωστές οι σχέσεις Άγκυρας – Χαμάς και η τουρκική βοήθεια στην παλαιστινιακή οργάνωση σε όλα τα επίπεδα, όπως και η παραμονή στην Τουρκία κορυφαίων ηγετών της Χαμάς. Όμως, το Ισραήλ είναι μία ισχυρή χώρα στην περιοχή, με πανίσχυρςς ένοπλες δυνάμεις και διεθνή διπλωματική παρουσία, και θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να πετύχει η Τουρκία αποτελέσματα όπως στην Αρμενία και τη Λιβύη.
Πηγη: vradini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου