Τον συναντώ σχεδόν όλα τα πρωινά στους οδικούς αμπελώνες της Πόλης.
Παρατηρώ τις κινήσεις του με ευλάβεια και σεβασμό.
Διακρίνω ένα σεμνό καθημερινό σιωπηλό ισοκράτημα που φτάνει ώρες ώρες τα στερνά μας λόγια.
Μπολιάζει την έμπνευσή του που αντλεί στις γειτονιές και τα στενά από τα παραδοσιακά ακούσματα, με ένα νοσταλγικό συναίσθημα, που αποτελεί το πολυτιμότερο κόσμημα της γνώσης του προσωπικού του εργασιακού πράττειν.
Αίσθημα που προϋποθέτει ακριβή και εστιασμένη εμπειρία, απέναντι στις προσωπικές ολονύχτιες δεήσεις που ακούγονται στο διαπασών από τον χυλό της ανομίας του ναρκισσισμού.
Κι όμως, οι άγγελοι των αρωμάτων συνεχίζουν να ξεμυτίζουν σε κάθε πέρασμά του από τις καρδιές όσων μπορούν ακόμη να είναι εραστές της αλήθειας.
Γιώργη σε ευχαριστούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου