Όπως αναφέρεται στην εισήγηση “…δεν είναι δυνατό να αναφέρεται ότι η εγκληματικότητα αυξάνεται λόγω της επιεικούς ποινικής μεταχείρισης των κατηγορουμένων ή της επιεικούς σωφρονιστικής μεταχείρισης των καταδίκων κλπ, όπως υπονοεί το υπουργείο και έτσι να αιτιολογείται η αυστηροποίηση π.χ. των προϋποθέσεων της υφ’ όρον απόλυσης, με πιο ακραία την προωθούμενη διάταξη του άρ. 107 ΠΚ, που αναφέρει ότι ανακαλείται η υφ’ όρον απόλυση, με μόνη την άσκηση ποινικής δίωξης για κακούργημα ή πλημμέλημα απειλούμενο με ποινή τουλάχιστο ενός έτους”.
“…Με την εν λόγω τροποποίηση εισάγεται νέα, αυστηρότερη, περίπτωση υφ΄όρον απόλυσης στα 4/5 έκτισης για τα κακουργήματα των άρθρων 22 και 23 του ν. 4139/2013 (ναρκωτικά), 134 (εσχάτη προδοσία), 187 (εγκληματική οργάνωση), 187 Α (τρομοκρατικές πράξεις), 299 παρ. 1 (ανθρωποκτονία εκ προθέσεως), 323Α (εμπορία ανθρώπων), 324 (αρπαγή ανηλίκων), 380 (ληστεία), 385 (εκβίαση) καθώς και γι’ αυτά του 19ου κεφαλαίου του Ειδικού Μέρους του παρόντος Kώδικα (Εγκλήματα κατά της γενετήσιας αξιοπρέπειας, βιασμός, κατάχρηση ανηλίκων κλπ.), ενώ ορίζεται και η πραγματική έκτιση και ειδικά ότι για τα εγκλήματα αυτά ο καταδικασθείς θα πρέπει να έχει παραμείνει στο σωφρονιστικό κατάστημα για χρονικό διάστημα ίσο με τα τρία πέμπτα της ποινής που του επιβλήθηκε, και σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης δεκαοχτώ ετών.
-Επίσης δεν είναι δυνατό να αναφέρεται ότι η εγκληματικότητα αυξάνεται λόγω της επιεικούς ποινικής μεταχείρισης των κατηγορουμένων ή της επιεικούς σωφρονιστικής μεταχείρισης των καταδίκων κλπ, όπως υπονοεί το υπουργείο και έτσι να αιτιολογείται η αυστηροποίηση π.χ. των προϋποθέσεων της υφ’ όρον απόλυσης, με πιο ακραία την προωθούμενη διάταξη του άρ. 107 ΠΚ, που αναφέρει ότι ανακαλείται η υφ’ όρον απόλυση, με μόνη την άσκηση ποινικής δίωξης για κακούργημα ή πλημμέλημα απειλούμενο με ποινή τουλάχιστο ενός έτους.
-Υποτίθεται ότι συνεστήθη νομοπαρασκευαστική επιτροπή με έργο την παρακολούθηση της εφαρμογής των ΠΚ και ΚΠΔ του 2019. Υπήρξε πόρισμα; Γιατί δεν δημοσιοποιείται;
-Περαιτέρω, είναι μη αποδεκτή η πρόβλεψη ως μόνης της ποινής των ισοβίων για την ανθρωποκτονία του 299 ΠΚ (καθιστώντας την επιμέτρηση της ποινής ως άνευ αντικειμένου για το δικαστήριο), απαράδεκτη η διεύρυνση του άρ. 315Α (με εισαγωγή της έννοιας του υπαλλήλου γενικά ως παθόντος), προβληματική η διατύπωση του 168 Π.Κ. και οπωσδήποτε η διάταξη περί διασποράς ψευδών ειδήσεων με την προωθούμενη διατύπωση του άρθρου 191 Π.Κ.
Διαφαίνεται ότι με την τροποποίηση αυτή εισάγονται πλέον έντονα φρονηματικά στοιχεία, τα οποία μετουσιώνονται σε αξιόποινη συμπεριφορά, ακόμη και εξ αμελείας τιμωρούμενη χωρίς όμως να αιτιολογείται ή έστω να αναφέρεται κατά ποίον τρόπο δύνανται να βλαφθούν τα έννομα αγαθά που προστίθενται στους όρους της αντικειμενικής υπόστασης του οικείου εγκλήματος.
-Ειδικότερα, καθίσταται αξιόποινη η εκφορά απόψεων δημοσίως ή μέσω του διαδικτύου, οι οποίες μπορούν να χαρακτηρισθούν ως ψευδείς ειδήσεις ή φήμες ικανές να επιφέρουν ανησυχίες ή να ταράξουν τη δημόσια πίστη ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στην εθνική οικονομία, τη δημόσια υγεία ή την αμυντική ικανότητα της χώρας, τομείς που κατ΄εξοχήν αποτελούν αντικείμενο του δημοσίου διαλόγου !
Και μάλιστα η εκφορά των απόψεων αυτών ενδεδυμένων ως ψευδών ειδήσεων ή φημών, θα μπορούσε να αποτελεί η έντονη και μη αρεστή, προδήλως σε πολιτικούς πολέμιους της νομοθετικής επικαιρότητας, αρνητική κριτική, στην εθνική οικονομία, τη δημόσια υγεία ή την αμυντική ικανότητα της χώρας. Η παράθεση άραγε μιας επιστημονικής θέσης ως γεγονότος, έχουσας το χαρακτήρα της φήμης, σχετικά με την αποτελεσματικότητα της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού δύναται να συνιστά διασπορά ψευδών ειδήσεων και να συνεφέλκεται την παραγγελία προκαταρκτικής εξέτασης για τη διερεύνηση της πράξης με συνέπεια το διασυρμό αυτού που επικαλέστηκε την θέση αυτή ; το ίδιο θα μπορούσε να υποστηριχθεί για την κριτική στην εθνική οικονομία ή την αμυντική ικανότητα της χώρας.
Γι΄αυτό και η συγκεκριμένη διάταξη δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή λόγω του προφανούς δικαιοπολιτικού ελλείμματος που τη χαρακτηρίζει.
-Επίσης εισηγούμεθα την επαναφορά του παλαιού 282ΑΠΚ περί αξιόποινης παραβίασης του διατακτικού της δικαστικής αποφάσεως και την άμεση τροποποίηση άρ. 340 ΚΠΔ.
Πηγη: dikastiko.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου