Συνεχίζεται η «μάχη» για το επίδομα επικινδυνότητας των αστυνομικών

 

Στο προσκήνιο, για άλλη μια φορά, ένα πάγιο αίτημα της Συνδικαλιστικής Κίνησης Αστυνομικών Ξάνθης

Νίκος Γουναρίδης:

«Ζητάμε την κατοχύρωση ενός σταθερού επιδόματος, λαμβάνοντας υπόψη τη φύση της δουλειάς μας, που έχει οδηγήσει σε θάνατο πολλούς συναδέλφους όλα αυτά τα χρόνια…»

  Επανέρχεται στο προσκήνιο το ζήτημα αναγνώρισης της επικινδυνότητας του επαγγέλματος των αστυνομικών, καθώς ανήκουν σε εκείνη την επαγγελματική ομάδα που συμμετέχει ενεργά, όχι μόνο στη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, αλλά έχει αναλάβει όλα τα θέματα πρώτης γραμμής του κράτους, με κίνδυνο την υγεία και τη ζωή των Ελλήνων Αστυνομικών.

  Ενώ, όμως έχουν γίνει, όπως οι ίδιοι καταγγέλλουν, «παιδιά» για όλες τις δουλειές, συνεχίζουν να εξαιρούνται από τα μέτρα οικονομικής στήριξης του κράτους, κάτι που οι εκπρόσωποι των αστυνομικών στα συνδικαλιστικά τους κινήματα καταγγέλλουν ως μία άδικη στάση από την πλευρά των κυβερνώντων, που ουσιαστικά υποτιμούν το έργο και την προσφορά της ΕΛΑΣ.

  Είναι γεγονός, ότι το Σώμα των Αστυνομικών συνεχίζει να επωμίζεται τους περισσότερους ελέγχους, στο πλαίσιο πρόληψης της διασποράς του κορονοϊού, με αποτέλεσμα να παρεμποδίζεται το κυρίως έργο τους. Την ίδια στιγμή, δυσανάλογα υπηρεσιακά βάρη δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο το επάγγελμα που, έτσι και αλλιώς, συνεπάγεται με καθημερινή έκθεση των αστυνομικών σε πιθανούς κινδύνους για τη ζωή και την υγεία τους.

  Όπως ενημερώνει ο κύριος Νίκος Γουναρίδης, Πρόεδρος της Συνδικαλιστικής Κίνησης Αστυνομικών Ξάνθης, «πριν ένα χρόνο, μετά τα επεισόδια στον Έβρο, αποστείλαμε επιστολή προς τους βουλευτές μας, για να προωθήσουν καταλλήλως το πάγιο αίτημά μας για την αναγνώριση της επικινδυνότητας του αστυνομικού επαγγέλματος, χωρίς, ωστόσο, καμία αντίδραση ή έστω ενημέρωση για τις ενέργειες που ακολούθησαν, εάν αυτές ακολούθησαν, προς αυτή την κατεύθυνση. Σήμερα, επανερχόμαστε με το ίδιο αίτημα, καθώς θεωρούμε πως θα πρέπει επιτέλους να γίνει πράξη. Πρόκειται για ένα πάγιο και χρόνιο αίτημα τόσο του τοπικού σωματείου μας, όσο και της Ομοσπονδίας μας…».

Και συνεχίζει, «είμαστε πάντα στην πρώτη γραμμή σε κρίσιμα ζητήματα του κράτους με κίνδυνο, πολλές φορές, ακόμη και την ίδια μας τη ζωή. Οι αρμόδιοι οφείλουν να εξετάσουν πιο σοβαρά το ζήτημα, γιατί ακόμη και οι πολίτες αναγνωρίζουν το έργο μας. Περιμένουμε πλέον κι από το κράτος να πράξει το ίδιο.

  Όπως, ωστόσο, διευκρινίζει ο ίδιος, οι Έλληνες Αστυνομικοί δεν ζητάνε απλώς ένα επίδομα με συγκεκριμένη «ημερομηνία λήξης», στο πλαίσιο αναγνώρισης της συνεισφοράς τους στα χρόνια της πανδημίας. Αλλά, ένα θεσμοθετημένο από το κράτος επίδομα που θα δίνεται σταθερά στους δικαιούχους, λαμβάνοντας υπόψη την ιδιαίτερη φύση της δουλειάς τους.

  «Δεν ζητάμε, απλώς, μία έκτακτη οικονομική ενίσχυση στο πρότυπο αυτής που δόθηκε στο νοσηλευτικό προσωπικό της χώρας, για την προσφορά του στα χρόνια της υγειονομικής κρίσης. Ζητάμε την κατοχύρωση ενός σταθερού επιδόματος επικινδυνότητας, λαμβάνοντας υπόψη τη φύση της δουλειάς μας, που έχει οδηγήσει σε θάνατο πολλούς συναδέλφους όλα αυτά τα χρόνια. Αντιλαμβανόμαστε τις όποιες οικονομικές δυσκολίες μπορεί να αντιμετωπίζει το κράτος. Από τη στιγμή, όμως, που αυτό δίνεται σε άλλες επαγγελματικές ομάδες, γιατί να εξαιρούνται οι αστυνομικοί;» διερωτάται, πολύ εύλογα, ο κ. Ν. Γουναρίδης.