Τον Σεπτέμβριο η συζήτηση για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των υγειονομικών

 

Αδιανόητο να υπάρχουν ακόμη υγειονομικοί που αρνούνται τον εμβολιασμό, τονίζει ο Ιατρικός Σύλλογος Ξάνθης

Αναστάσιος Καραδέδος:
«Ο εμβολιασμός των υγειονομικών, «ασπίδα» προστασίας για τους υπόλοιπους πολίτες, είναι ζήτημα ευθύνης της Πολιτείας. Με αυτή την έννοια, το κράτος έχει την υποχρέωση να προστατεύσει την κοινωνία, καθώς φέρει την ευθύνη για τους υγειονομικούς, οι οποίοι με τη σειρά τους έρχονται σε άμεση επαφή με δεκάδες ασθενείς. Όλοι αυτοί οφείλουν να είναι προστατευμένοι πολύ περισσότερο…»

  Για τον Σεπτέμβριο παραπέμπει τη συζήτηση για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των υγειονομικών η κυβέρνηση. Μετά τη σχετική απόφαση για την ΕΜΑΚ, όλοι αναμένουν το επόμενο βήμα των Αρχών όσον αφορά την επιβολή του εμβολιασμού σε συγκεκριμένες ομάδες επαγγελματιών και κυρίως στους υγειονομικούς. Ωστόσο, όπως ξεκαθαρίζουν κυβερνητικοί παράγοντες, αυτή η φάση της μάχης με τον κορονοϊό, και εφόσον προχωράει γρήγορα το πρόγραμμα εμβολιασμού, δεν είναι ο κατάλληλος χρόνος για να ληφθούν αποφάσεις.

  Κληθείς να πάρει θέση για το θέμα του υποχρεωτικού εμβολιασμού των υγειονομικών, ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ξάνθης, κύριος Αναστάσιος Καραδέδος, σημειώνει, από την πλευρά του, ότι όσοι υγειονομικοί θέλουν αυτή την εποχή να παρέχουν τις υπηρεσίες τους στο σύστημα υγείας, πρέπει να είναι εμβολιασμένοι. Σε διαφορετική περίπτωση, η επιλογή τους, δηλαδή, να μην εμβολιαστούν, μπορεί να βλάψει κάποιους άλλους συμπολίτες μας, οι οποίοι, μάλιστα, καταφεύγουν στις υπηρεσίες των πρώτων για λόγους ανάγκης. Αλλά και όσοι απασχολούνται σε τομείς υγείας, όπως φυσιοθεραπευτές, μικροβιολόγοι, νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό στο Πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» θα πρέπει για τους ίδιους λόγους, όπως δηλώνει, να είναι εμβολιασμένοι.

  «Για το θέμα έχει ήδη τοποθετηθεί ο πανελλήνιος ιατρικός σύλλογος. Ο εμβολιασμός των υγειονομικών, «ασπίδα» προστασίας για τους υπόλοιπους πολίτες, είναι ζήτημα ευθύνης της Πολιτείας. Με αυτή την έννοια, το κράτος έχει την υποχρέωση να προστατεύσει την κοινωνία, καθώς φέρει την ευθύνη για τους υγειονομικούς, οι οποίοι με τη σειρά τους έρχονται σε άμεση επαφή με δεκάδες ασθενείς. Όλοι αυτοί οφείλουν να είναι προστατευμένοι πολύ περισσότερο. Ο κόσμος που προσέρχεται στα νοσοκομεία το κάνει από ανάγκη. Δεν πάει εκεί για διακοπές ή διασκέδαση. Επομένως, η κυβέρνηση θα πρέπει να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα που θα καταστήσουν απολύτως ασφαλές το περιβάλλον των νοσοκομείων. Είναι απαράδεκτο κάποιος που έρχεται στο νοσοκομείο να κολλάει κορονοϊό, γιατί κάποιοι δεν φρόντισαν να είναι «καλυμμένοι» έναντι του ιού. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες…» σχολιάζει, χαρακτηριστικά, ο ίδιος.

  Και συνεχίζει, «εάν, μετά από ενάμιση χρόνο που βιώνουμε την πανδημία, υπάρχουν ακόμη αρνητές που απασχολούνται σε τόσο ευαίσθητους κλάδους, αυτό είναι κάτι που δεν μας ενδιαφέρει καθόλου. Προτεραιότητά μας είναι η δημόσια υγεία και η θωράκισή της. Γι’ αυτό θα πρέπει οι συγκεκριμένοι άνθρωποι να απομακρυνθούν από την πρώτη γραμμή μάχης, αλλά και να υποστούν τις αντίστοιχες επιπτώσεις στο μισθό τους. Δεν μπορούν, δηλαδή, να είναι στην πρώτη γραμμή, να χειρουργούν ή βρίσκονται στα χειρουργεία, άνθρωποι ανεμβολίαστοι. Θα πρέπει να τοποθετηθούν κάπου αλλού, για να μην αποτελέσουν ενδεχόμενο κίνδυνο για τους υπόλοιπους πολίτες. Έχουμε δει ανθρώπους μέσα στα νοσοκομεία να πεθαίνουν. Ιατρούς και νοσηλευτές να αρρωσταίνουν. Η Πολιτεία πρέπει να θεσπίσει μέτρα μέριμνας για να «θωρακίσει» τα νοσοκομεία και τους χώρους υγείας. Αυτά τα μέτρα οφείλουν με τη σειρά τους να επιβάλλουν οι διοικήσεις των νοσοκομείων και των λοιπών δομών υγείας, για να έχουν αποτέλεσμα…».

  Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, η μεταδοτικότητα του ιού είναι ιδιαιτέρως μεγάλη και η νόσος πολύ επικίνδυνη, αφού η αντιμετώπισή της πολύ συχνά απαιτεί νοσηλεία σε νοσοκομείο και πολλοί νοσηλευόμενοι χρειάζονται περαιτέρω νοσηλεία σε ΜΕΘ και διασωλήνωση. Αρκετοί, δε, από αυτούς καταλήγουν, με αποτέλεσμα μέχρι σήμερα να μετράμε εκατομμύρια θανάτους. Η νοσηλεία, αλλά και η αρνητική πολλές φορές κατάληξή της, γίνεται σε συνθήκες σκληρής μοναξιάς, που προσβάλλει τις συνήθειες και τον πολιτισμό μας. Επομένως είναι, αν μη τι άλλο, αδιανόητο να υπάρχουν υγειονομικοί που αρνούνται ακόμη τον εμβολιασμό.