Τα δικαστήρια δεν δικάζουν με γνώμονα τον πατριωτισμό του κάθε κατηγορουμένου αλλά ωμά και ψυχρά με βάση την ποινική δικογραφία και τα στοιχεία που έχουν ενώπιον τους.
Μέχρι εδώ καλά. Οι ποινικοί δικαστές ουσίας όμως όταν δικάζουν οποιοδήποτε κατηγορούμενο είναι υποχρεωμένοι ιχνηλατώντας την υπόθεση να εισχωρούν στο σακίδιο που κουβαλά ο κάθε κατηγορούμενος όταν κάθεται στο σκαμνί δηλ. στα ενδεότερα της ψυχής του, τις ιδιαίτερες συνθήκες κάτω από τις οποίες τελέστηκε το φερόμενο αδίκημα, τον τόπο που έλαβε χώρα, τα προτερήματα, τα μειονεκτήματα, τον ψυχισμό, την αληθινή πρόθεση του εκάστοτε κατηγορουμένου με σκοπό να εξετάσουν το γιατί της τέλεσης του φερόμενου αδικήματος, αλλά για να φτάσουν στο γιατί πρώτα πρέπει να ανοίξουν την πόρτα του εάν τελέστηκε το αδίκημα.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση όχι πόρτα δεν υπάρχει για να ανοίξουν αλλά ούτε καν πόμολο για τους εξής λόγους:
Άδικη η απόφαση διότι σύμφωνα με το άρθρο 275 του ΚΠΔ ο κάθε πολίτης έχει δικαίωμα όταν τελείται αυτόφωρο πλημμέλημα η κακούργημα ενώπιον του να προβεί σε σύλληψη.
Το δικαστήριο ναι μεν αναγνώρισε το δικαίωμα αυτό αλλά ακούστηκε από την εισαγγελική έδρα η άποψη την οποία υιοθέτησε το δικαστήριο ότι η υποχρέωση του πολίτη είναι να πάρει τηλέφωνο στην αστυνομία και τίποτα άλλο… με λίγα λόγια σύλληψη κατά τους δικαστικούς λειτουργούς είναι το τηλεφώνημα!!!
Άδικη η απόφαση διότι, σύμφωνα με το άρθρο 330 του ΠΚ παράνομη βία τελείται όταν ο δράστης με βία η απειλή βίας εξαναγκάζει κάποιον σε πράξη, παράλειψη η ανοχή που ο εξαναγκαζόμενος δεν υποχρεούται.
Ο κτηνοτρόφος μας καταδικάστηκε γιατί απείλησε με το όπλο τους λαθρομετανάστες ξεχνώντας όμως ότι εκείνη την στιγμή τελούσαν το αδίκημα της λαθραίας εσόδου σε ξένη χώρα και άρα ήταν υποχρεωμένοι να ανεχτούν την σύλληψη είτε από αστυνομικούς που έχουν υποχρέωση είτε από κάθε πολίτη που έχει δικαίωμα, συνεπώς το αδίκημα της παράνομης βίας δεν υφίσταται.
Άδικη η απόφαση διότι σε καμία αναπτυγμένη χώρα του κόσμου δεν διενεργείται σύλληψη με παράδοση λουλουδιών και εναγκαλισμών, αλλά ναι μπορεί να χρειαστεί και βία και απειλή όταν πας να σταματήσεις το παρόν αυτόφωρο έγκλημα που τελείται μπροστά σου.
Όταν βλέπει πολίτης να τελείται βιασμός ενώπιον του τότε δεν θα πάει να σταματήσει τον βιαστή με παράδοση γλυκών αλλά θα χρειαστεί και βία και απειλή όπως θα έκανε και ο κάθε αστυνομικός. Με την ίδια λογική και οι αστυνομικοί σε παρόμοια περίπτωση πρέπει να καταδικαστούν για παράνομη βία.
Ούτε ρατσιστής ούτε φασίστας είναι ο κτηνοτρόφος μας, απλά δεν προσποιήθηκε ότι κοιμάται (όπως συμβούλευε ένας υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ) ούτε έπαθε απότομη μυωπία, αλλά έπραξε ως γνήσιος ακρίτας, φρουρός των συνόρων που καθημερινά δραστηριοποιείται σε εκείνο το μέρος.
Είμαστε δυσαρεστημένοι με την απόφαση αλλά αυτό δεν χαλαρώνει ούτε μειώνει τον καθαρό και ειλικρινή πατριωτισμό μας γιατί ότι κάναμε το κάναμε με κόστος, θυσίες για όλους τους Έλληνες, για κάθε ελληνικό σπίτι, για κάθε παιδί από την Κρήτη μέχρι τον Έβρο, για το ευλογημένο χώμα που πατάμε, για την ιστορία μας, και σε καμία περίπτωση δεν αποδυναμωνόμαστε με μια απόφαση από τρεις δικαστές και μια εισαγγελέα γιατί έχουμε εδραιωθεί στην συνείδηση εκατομμυρίων Ελλήνων και δεν μας πτοούν οι δικαστικές αποφάσεις ( ας μην ξεχνάμε τον Κολοκοτρώνη που τον βάζαμε φυλακή οι ίδιοι οι Έλληνες και αυτός δεν σταμάτησε ποτέ να πολεμά για την ΕΛΛΑΔΑ), και ούτε βραβεία θέλουμε ούτε δάφνες και στέφανα. Σε καμία περίπτωση δεν παραλληλίζω τον εθνικό ηρώα με εμάς απλά τον αναφέρω για να θυμίσω τι πέρασαν από τους ίδιους τους Έλληνες και παρόλο αυτά συνέχισαν τον αγώνα.
ΥΓ. Δώρο η απόφαση στον φίλο μας και αγωνιστή Βαρεμένο και τους όμοιους του.
Πάρης Παπαδάκης
Προέδρος συλλόγου Αινήσιο Δέλτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου